De individuele talenten en krachten van studenten vooropstellen en benutten, dat is voor Hanneke heel vanzelfsprekend. Ook in de situatie van Naomi lag daar haar focus. “Voor een praktijkopdracht moesten mijn studenten een interactie tussen een moeder en kind observeren. Twee weken daarna bleef Naomi als enige na de les zitten. Als docent weet je dan al gelijk dat er iets aan de hand is. Ze vertelde dat ze bang was dat ze het niet goed kon horen als ze weer een praktijkopdracht zou moeten uitvoeren. Samen hebben we toen gekeken naar wat Naomi goed kan, of eigenlijk, waar ze nog veel beter in is dan horende mensen. Haar krachten liggen bij het oppikken van cues, zoals gezichtsuitdrukking en lichaamstaal. We besloten om buiten de lijntjes te kleuren met de opdracht, namelijk met het analyseren van de non-verbale communicatie. Naomi haalde een 10, maar bovenal bood zij met haar onderzoek een nieuw pedagogisch perspectief.”