als straten slaapkamers worden
bankjes bedden zonder matras
en er tentjes worden opgezet
in het groeiende gras
als slapen niet gaat
want voeten koud en ruggen broos
en geen kus voor het slapengaan
die de liefde belooft
als lijven ’s nachts woelen
lopen gaan en wachten tot
kerktorens het daglicht slaan
als er geen plaats is om ’s morgens
op te staan, uit te strekken
en opnieuw het leven te ontdekken
als straten slaapkamers worden
en alles wat er is
camouflage is
voor wat jij mist
een veilige haven
een thuis
Lotte Rolleman
Studente Theologie